De plaats binnen de Technische Universiteit Delft
Het is nooit zo simpel om uit te leggen hoe de
structuur van onze akoestsche onderwijs- en onderzoekgroep in elkaar zit.
Dat komt ook omdat de structuur toch minstens eenmaal per decennium wordt
omgegooid en de naam welhaast jaarlijks wordt gewijzigd. De huidige stand is
(geloof ik):
• Technische
Universiteit
Delft
•
Faculteit Bouwkunde
• Afdeling Bouwtechnologie
• Climate Design
• Bouwfysica
• Akoestiek
We proberen de akoestiek binnen Bouwkunde sterk te
richten op de toepassing in architectuur en stedenbouw.
Deze site en het TU-onderwijs
Ondertussen gaat het onderwijs aan de Faculteit
steeds door. Aan eerstejaars worden de beginselen van de akoestiek
uitgelegd, waarbij naast ruimte-akoestiek ook verkeerslawaai en
geluidisolatie wordt gedoceerd. In de hogere studiejaren zijn het eigenlijk
altijd individuele studenten die lol in akoestiek hebben. Die nemen dan soms
tevens een deel van het onderzoek voor hun rekening.
Het vak is ook verteld in vele lezingen buiten de
TU. Daarbij bestond het publiek enerzijds uit audiologen die wel een stootje
wiskunde kunnen velen, anderzijds uit artsen op herhaling, architecten in de
praktijk, logopedisten of medewerkers van instellingen. Door die
verschillende niveaus is het idee gegroeid om de site in "lagen van
moeilijkheid" op te bouwen. In een boek leidt dat tot veel geblader tussen
de hoofdtekst en de bijlagen, in een site ook. Alleen zijn een paar
muisklikken altijd veel sneller dan het omslaan van vele pagina's.
Het project en de personen
Het werk is rond 1995 gestart door Rien
van der Voorden en Lau Nijs en kwam in een stroomversnelling toen ons door
het Erasmus Medisch Centrum werd gevraagd om mee te werken aan de
verbetering van de akoestiek in ruimten voor verstandelijk gehandicapten. De
trekkers van dat project waren Heleen Evenhuis (Hoogleraar in de Geneeskunde
voor verstandelijk gehandicapten) en Hans
Verschuure (audioloog in het Erasmus ziekenhuis), die werden bijgestaan door
Anneke Meuwese als (toen nog) promovenda.
Binnen de TU is veel werk aan het project besteed
door Daniëlle van Berlo binnen het kader van haar afstuderen. Zij is
opgevolgd door Konca Şaher als promovenda en Monika Rychtáriková als
research fellow. Monika werkt tegenwoordig in Leuven,
waarbij nog regelmatig kennis wordt uitgewisseld. Konca heeft een paar jaar gewerkt
als adviseur in Londen. In die tijd heeft zij haar TU-proefschrift voltooid (in
2013). Sindsdien is zij werkzaam in Istanbul. Voor een link naar het
proefschrift wordt verwezen naar webpagina F. Artikelen.
De site is gestart in 2007. Het technisch fundament is
gelegd door Roeland Jimenez, de inhoud is vooral geschreven door Lau Nijs, maar
zonder de bijdragen van Konca Şaher en Monika Rychtáriková was het niet
gelukt. Verder heeft Martin Tenpierik teksten verbeterd en heeft Niels van Dijk een
grote bijdrage geleverd aan de totstandkoming van de PDF's.
Steeds wordt
allereerst een html-pagina gemaakt, die ook als eerste wordt gepubliceerd.
Vervolgens vereist een pdf-bestand een eigen lay-out plus een aanpassing van de
tekst en de figuren.
Waar andere TU-medewerkers of mensen van buiten de TU hebben
bijgedragen (Aart Schuur, Rinus Boone, Hans Nijs, Peter Heringa, Peter Bijvoet,
Stanley Kurvers) is dat expliciet vermeld.
Zinnige kritiek van buiten de TU (Guus Klamerek, Guido Rockx, Marten Valk, Jaap
van der Linde) is verwerkt.
Fotoverantwoording
Er is gepoogd om nogal wat foto's op te nemen ter
illustratie en verheldering van de tekst. Het lijkt dan simpel om goed
beeldmateriaal te vinden; de hoeveelheid foto's en filmpjes op het internet is
immers overweldigend.
Maar dat valt tegen. Foto's zijn te klein, te onscherp, net
uit de verkeerde hoek genomen of het akoestisch plafond staat er niet op. Er zit
dan weinig anders op dan de foto's zelf te maken. Dat haalt geen professionele
standaard, maar scherpte en afmetingen zijn meestal wel in orde. Bovendien laat
het budget geen fotosafari toe naar bijvoorbeeld Sydney om het Sydney Opera
House te fotograferen.
En dan zijn veel van de overblijvende, goed bruikbare
foto's ook nog eens beschermd door auteursrechten. Wij willen die graag
respecteren, maar wij kunnen en willen geen 150 euro per jaar betalen voor een
foto die 50 jaar geleden is gemaakt en waarvan de fotograaf en zijn echtgenote
al een paar decennia geleden zijn overleden.
Er is echter nog een groot euvel: minimaal 80% van de
fotografen en uitgevers geeft helemaal geen antwoord, noch op emails, noch op brieven.
Gelukkig reageert van de overige 20% het grootste deel positief of zelfs
enthousiast op onze vragen.
In die paar gevallen dat we ons niet helemaal zeker voelen
kunnen rechthebbenden zich alsnog melden, maar we zullen ons wel beroepen op het
"fair use"-principe dat reproductie van beeldmateriaal voor onderwijsdoeleinden
toestaat. Daarom ook is steeds gestreefd naar een naamsvermelding voor zover die
te vinden is.